ცხოვრება
შედგება მომენტებისგან,რომლებიც ცვლიან ყველაფერს..!! ჩემი ცხოვრების
ისტორიაც სწორედ აქედან იწყება!! მშობლები არასდროს მინახავს..!! ერთ-ერთ
უსახლკარო თავშესაფარში გავიზარდე..!! იქ ყველა ჩემნაირი იყო...!!! აქ
ვსწავლობ რა არის კარგი დ არა ცუდი ,ვსწავლობ ადამიანების შეცნობას და
მათთან ურთიერთობას.განვლილმა მანძილმა დიდი გამოცდილება მომცა.პირველ
რიგში ვისწავლე რომ ადამიანს არ უნდა ენდო.მანამ სანამ უკეთ არ
გაიცნობ.ჩემი ცხოვრება რადიკალურად შეიცვალა ერთადერთი რაც ჩემთან დარჩა
ეს..... დღემდე მაქვს გულში ჩადებული ის სიძულვილი იმ ადამიანების მიმართ
ვინაც მიმატოვა...ზედმეტ ტვირთად მოვევლინე და გვერდით გადამაგდო...მაგრამ
ეს იმას არ ნიშნავს,რომ მე არ ვოცნებობ..!!! ჩემი ერთერთი ყველაზე დიდი ოცნება
10 წლის ასაკში გამიჩნდა...!! თუმცა ვიცი,რომ ამ სურვილს ვერ
ავისრულებ...!!! ყველამ იცის ჩემი შესაძლებლობები...! ამ თავშესაფარში
პატარებიც არიან ჩემზე პატარები...მათთან ურთიერთობა იმედს მისახავს
გულში..!!! ყოველდღე როდესაც ფეხზე ვდგები მახსენდება ჩემი
მშობლები,რომლებიც თვალითაც
არ მინახია..!!! იფიქრო მომავალზე მაშინ,როდესაც გვერდით არავინ გყავს
ძალიან ძნელია.როცა ყველასგან მარტო რჩები გებედება სინანულის
გრძნობა,იკეტები საკუთარ თავში და ფიქრობ,რა გააკეთე ასეთი რომ ყველამ
დაგივიწყა,შეუძებელია ცრემლების შეკავება როდესაც გსურს საყვარელი
ადამიანის ალერსი იგრძნო და გახსენდება რომ ის დაკარგე.ერთი შეხევით
ადვილია გააკეთო სწორი არჩევანი მაგრამ სინამდვილეში ძნელია,რა ვთქვა რით
გავახარო თავი?!
გაიღიმო იყო ბედნიერი ვითომ არაფერი მომხდარა,ვითომ გამოსავალია?არაა ეს მხოლოდ ილუზიაა მაშინ როდესაც მწარე სიმართლე იცი. ..!!!
გათენდა
ერთი ჩვეულებრივი დღე...ჩემი წარსული კოშმარული სიზმარივითა...ასე
გაგრძელება აღარ შემიძლია...!!! ბუნება ლაპარაკობდა...ბედნიერი იყო არემარე
ჩემს გარდა...საწოლიდან წამოვდექი და ჩავიცვი:
ოთახიდან გამოვედი,ყველას მივესალმე..!!! საუზმის დრო იყო..!! ქვემოთ
ჩავედი...ბავშვები აქეთ-იქით დარბოდნენ...ისინიც პატაარები არიან
უსუსურები..არ იციან ჯერ რა ხდებათ მის გარშემო...
-ელის,წამოდი,საუზმე მზადა..(ფიქრებიდან გამომიყვანა ლილიმ,რომელიც ფეხზე მექაჩებოდა)
-ხო ხო,,,მოვდივარ..!! (ხელში ავიტაცე და ჰოლში გავიყვანე)
ბავშვები მაგიდას მიუსხდნენ,,,,
სამზარეულოში შევედი და თეფშები გამოვაწყვე,,,
-არ არის საჭირო,ელის,მე თვითონ გავამრთმევ თავს..! (ჭკუის დარიგება დამიწყო ანასტასიამ)
-კარგი,,რა..!!! ჩვენ ერთი ოჯახი ვართ,სულ ამას არ მიმეორებდი =დ ...!! (მე)
-ხო....მადლობა..!!! დიდი ხანი აპირებ კიდევ აქ დარჩენას?(ანასტასია)
-უკვე თავი მოგაბეზრეთ არა?! (მე)
-არა ეს როგორ გაიფიქრე,,,შენ ჩვენი ოჯახის წევრი ხარ...!! (ანასტასია)
-რავიცი აბა...(თეფშები გავაწყვე,ბავშვები ჟრიამული ატეხეს)
ანასტასიას დავეხმარე,ბავშვებს დავუწყვეთ საკვები..!! შემდეგ ზემოთ
ავედი...!! და ჩემი დღიური გადავშალე..!! მაქვს მე დიდი ოცნება...დღიური
ჩემი მესაიდუმლეა..!!! ეს ადამიანები ჩემი ოჯახის წევრები არიან..!! მათ მე
მიმიღეს და გასაჭირში არ დამტოვეს...!! როცა ამ პატარებს ვხედავ,სახე
მინათდება..!! ვიცი,რომ მათ მომავალი აქვთ..!!!
უცბად კარებზე კაკუნის ხმა გაისმა....
-მობრძანდით..! (დღიური უჯრაში შევინახე)
-ელის,შენთან არიან.!!
-ჩემთან? (გამიკვირდა რადგან ამ შენობის გარეთ არავის ვიცნობ და ამ 15 წლის განმავლობაში არამგონია ვინმეს გავხსენებოდი)
ჰოლში შევედი...!!! ვიღაც ხანში შესული კაცი დამხვდა!
-გისმენთ,,რით შემიძლია დაგეხმაროთ?(მე)
-(ჩემს დანახვაზე სახე გაუნათდა კაცს)
-რა გნებავთ>(კითხვა გავუმეორე)
-ელის..!!! (ყელში ბურთი გაეჩხირა,თითქოს რაღაც მნიშვნელოვანი უნდა ეთქვაო)
-საიდან იცით ჩემი სახელი?(მე)
-ელის,შენი შვილება გვინდა მე და ჩემს ოჯახს! (უკან ქალი გამოჩნდა და მის გვერდით კი ორი ახალგზარდა გოგო)
-ჩემი შვილება?(მე)
-ხო...(ქალი)
-ეს შეუძლებელია!!! 15 წელია არავის არ მოვუკითხივარ..! რატომ დამადეთ თითი მაინდამაინც მე? (გაკვრივებისგან ყბა ჩამომივარდა)
-ელის,ჩვენ შენი ოჯახის წევრები ვართ..!! (ქალს ნერვებმა უმტყუნა და ცრემლები წამოუვიდა)
-რაააააააააააა?(მე)
-ჩვენ შენი ბიძაშვილები ვართ!! (ახალგზარდა გოგონებმა გამაცნეს თავი)
-ეს შეუძლებელია..!! მე მეგონა,რომ ოჯახი....(ცრემლები ახლა მე წამომივიდა)
-ძალიან ვწუხვარ,ჩემო კარგო..!! შენს ძებნაში გავატარეთ თითქმის 14
წელი..!! დედაშენი ავტოკატასტორიფის შედეგად გარდაიცვალა!!! მამაშენი
კი..კი...ის გაუჩინარდა!! (კაცი)
ხმა ვერ ამოვიღე,ენა დამება.არ ვიცოდი რა მეთქვა?!
-გვინდა,რომ ჩვენთან გადმოხვიდე საცხოვრებლად! (გოგონა)-მე სელენა მქვია,ეს კი ჩემი დაა ადრიანა!
-(ხელი პირზე ავიფარე)-აღტაცებული გაოცებული ვიყავი...ამას ნამდვილად არ მოველოდი!! ცუდად გავხდი..!!სიჩუმემ დაისადგურა...
-ესეიგი მე თქვენ უნდა გამოგყვეთ?! (სიმშვიდე მე დავარღვიე)
-ეს ძალიან გვინდა,რადგან...შენს ძებნაში გავატარეთ ეს წლები!! (კაცი)
-არ შემიძლია..მე თქვენ არ გიცნობთ..ეს არის ჩემი ოჯახი....სულ რაღაც 17
წლისა ვარ! სრულწლოვანიც არა..და ამდენი წლის შემდეგ მოდიხართ და
მეუბნებით,რომ ჩემი ოჯახის წევრები ხართ?! აბა წარმოიდგინეთ ჩემს ადგილას
თავი?! ეს ხომ კიდევ ერთი დიდი დარტყმა...ამდენი წლის შემდეგ ჩემს
ნათესავებს პირველად შევხვდი...(ცრემლები ღაპა-ღუპით მომდიოდა)
-ელის,ძალიან გთხოვ,დაწყნარდი...ჩვენ შენი დახმარება გვინდა!! გვინდა,რომ
ისევ ბედნიერად იგრძნო თავი და ის დაკარგული წლები აანაზღაურო ახლა...!!
(სელენა ჩემთან მოვიდა და ძალიან მაგრად ჩამეხრა მანაც ტირილი
დაიწყო)-ძალიან მინდა,რომ ჩვენი ოჯახის წევრი გახდე..!!
-კ..ა..რგ..ით..!!!! თქვენ გამოგყვებით...!!! (მე)
-რა მაგარია..!! (სელენა)
-მხოლოდ დავემშვიდობები ყველას და ნივთებს ჩალაგაბე! დიდი არაფერი
მაქვს..!! (ცრემლები მოვიწმინდე და ჰოლისკენ გავწიე) ბავშვებს
დავემშვიდობე,ანასტასიასაც ყველას ვინც ჩემი მეგობრები იყვნენ..!! ნივთებიც
ჩავალაგე,ერთ ზურგჩანთაში ჩამეტია რაც საჭირო იყო..!! ზურგჩანთა მოვიკიდე
და ქვემოთ დავბრუნდი!! კიდევ ერთხელ გამოვემშვიდობე ყველას და შევპირდი,რომ
კიდევ ვინახულებდი..!!
მანქანაში ჩავჯექი,ფანჯრიდან ვუყურებდი შენობას!! მართლა ძალიან
მომენატრებოდა ყველა!! მანქანა დაქოქა ბიძიამ და დაძრა...!! არემარე
ბუნებას ვათვალიერებდიი!!! ასეთი სილამაზე ჯერ არ მინახავს! ასე შორს არ
ვყოფილვარ ჯერ!!..როდესაც მანქანა გაჩერდა მივხვდი,რომ მოსულები ვიყავით!
მანქანიდან გადმომიყვანეს ძალით გოგოებმა და ეზოში..იქაურობა ულამაზესი
იყო..!!!!
|
1253
1505
177
სულ: 79
დღეს: 0
ბიჭი: 6
გოგო: 73
