It Is Not Easy To Be Princes გამარჯობაა მე ნინა დობრევი ვარ, 18 წლის ვარ, სინამდვილეში ნინა მარიე კონსტანტინოვა დობრევა. მოკლეთ მე ინგლისის პრინცესა ვარ. ძალიან რთულია რომ იყო პრინცესა, თქვენ ვერც კი წარმოიდგენთ განსაკუტრებით კი 21–ე საუკუნეში. გინდა რომ შენც სხვებივით თინეიჯერულად გეცვას, ცხოვრობდე მაგრამ არაა მუდამ კაბებში და სხვადასხვა შეხვედრები. მეგობარი არ მყავს ამის უფლებას არ მაძლევენ. სასახლეში ვარ გამოკეთილი გასართობათ მხოლოდ ჩემი თავი მყავს. აღარ შემიძლია ამდენი მეც მინდა გართობა დისკოთეკებზე სიარული მაგრამ დედაჩემი ამას არ დაუშვებს ასე იტყვის: შენ დიდგვაროვანი ხარ და ეს არ გეკადრება. ზოგჯერ ისე ვარ რომ შეიძლება გავგიჟდე. შარვალს მხოლოდ მაშინ ვიცმევ თუ ვჯირითობ, დანარჩენ დროს კი სულ კაბა მაცვია თითქოს მე–15 საუკუნეში ვცხოვრობდე. გათენდა და დილა ჩვეულებისამებრ დაიწყო დედა: ნინა ადექი დროზე ერთ საათში შეხვედრა გვაქვს ნინა: კარგი რა დედა ჯერ ხომ 8 საათიაა და რა დროს შეხვედრაა დედა: ამ დროს წესით უკვე მომზადებული იყო ნინა: კარგი ხო მოვემზადები და ჩამოვალ დედა : კაბა სკამზე დევს და ჩაიცვი ნინა: დედა ეს რა არის რამხელა კაბაა დედა: რასაც გეუბნები გააკეთე ნინა: კარგი ხო ძლივს ჩავიცვი. ძლივსღა ვსუნთქავდი. ბოლოს ასე გამოვიყურებოდი: კიბეზე ჩავედი, დედაჩემი უკვე მანქანაში იჯდა. კიდევ კარგი ეტლით არ დავყავარ თორემ სულ გავგიჟდებოდი. მეც ჩავჯექი მანქანაში და წავედით. დედა: ნინა საყვარელო შენთვის ერთი კარგი ბიჭი მყავს შეგულებული, ისიც დიდგვაროვანია და პრინცია. აუცილებლად მოგეწონება ნინა: კარგი რა დედა როდიდან დაიწყე მაჭანკოლობა. დედა: ხო იცი რომ ამას შენთვის ვაკეთებ ნინა: კარგი ხო თავი გავანებე თორემ დაიწყებდა მერე ლექციებს. გზაში ლამის დამეძინა. ქალაქში რომ გავიარეთ დავინახე ახალგაზრდები როგორ ერთობოდნენ. მაღაზიებში დადიოდნენ მეგობრებთან ერთად. შემშურდა, მეც ძალიან მინდოდა მაგარმა ამაზე ხმას ვერ ვიღებდი. როგორც იქნა მივედით მშობლებმა ბევრი ილაპარაკეს, მე ბოლოს სული შემეხუთა და ბაღში გავედი. იქ ერთი გოგონა შევამჩნიე. მოსამსახურე იყო. სკამზე იჯდა და რაღაცაზე ფიქრობდა აშკარად ნინა:ჰეი გამარჯობა –დიახხ გისმენთ ქალბატონო ნინა: შეიძლება ჩამოვჯდე –დიახ ქალბატონო რა თქმა უნდა მე წავალ ნინა: არა გთხოვ დარჩი –კარგით ნინა: ხო და თქვენობით ნუ მელაპარაკები –კარგით... უფრო სწორად კარგი ნინა: მე ნინა მქვია შენ? –მე სელენა ნინა: ძალიან სასიამოვნოა. რამდენი წლის ხარ? სელენა: მე 18 ვარ ნინა: რა დამთხვევაა მეც სელენა: თქვენ აქ სტუმრად ხართ ხომ ნინა: კი. ეჰ ნეტაა ეს კაბა გამახდევინა და აქედან გავქცეულიყავი. მეტი არაფერი მინდა სელენა: რატომ? პრინცესების ცხოვრება ხომ არაჩვეულებრივია როგორც ზღაპარი ნინა: შენ ცდები ასე არ არისს. ეს ისეტი მოსაწყენია დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი შენ ადგილას. სელენა: ჩემს ადგილას ყოფნა არც ისე ადვილია, სიღარიბეში ცხოვრება და ავადმყოფი მამის ყურება. მე დილიდან საღამომდე აქ ვმუშსაობ მოსამსახურედ და იმის იმედი არ მაქვს რომ როდესაც სახლში მივალ მამაჩემი ცოცხალი დამხვდება (თქვა და ტირილი დაიწყო) ნინა: სელენა დაწყნარდი არ მეგონა ასეთი რთული ცხოვრება თუ გქონადა ამ დროს ხმაური გაისმა და დავინახე.... თუ გინდათ რომ გავაგრძელო დაწერეთ კომენტარები
1253
1505
177
სულ: 79
დღეს: 0
ბიჭი: 6
გოგო: 73
