დედაჩემი, ისეთი სახით მოდიოდა რომ მეგონა დაცხრილავდა დედა: ნინა ამ მდაბიოსთან რას აკეთებ, დროზე ადექი და სახლში წამოდი ნინა: იცი რას გეტყვი სელენა სულაც არ არის მდაბიო, ის შენზე და ჩემზე მდიდარია, მდიდარია თავისიი სულით. მან იცის რა არის სიყვარული , ნამდვილი სიყვარული და არ არის ჩაკეტილი სტერეოტიპებში, ის თავისუფალი ადამიანი ჩემგან განსხვავებით და მეს ვაფასებ, ძალიან ვაფასებ. უფლობა და არჩევანი რომ მქონდეს მე მას ავირჩევდი, მაგრამ მე ხომ უუფლებო ვარ, მე ხომ თქვენზე ვარ დამოკიდებული, თქვენი მარიონეტი ვარ. აღარ შემიძლია ამდენი, ამდენ ტყუილში ცხოვრება. დედა: ნინა რეებს ლაპარაკობ, შენ ყველაფერი გაქ რაც გინდა, ფული თაყვანის მცემლები , ულამაზესი კაბები . განა ეს საკმარისი არ არის? ნინა: არა საკმარისი არ არის, მე ეს სულ არ მჭირდება, მე ყველაზე დიდი რამ სიყვარული მაკლია რაც შენ არ იცი რა არის. შენ ამაყი და ტავნება ხარ, მაპატიე დედა ასე რომ გელაპარაკები, მაგრამ ეს სიმართლეა. დედა: ნინა ამ თავხედობისთვის დაისჯები, მწარედ დაისჯები ნინა: ამდენი აღარ შემიძლია მე მივდივარ შენგან მივდივარ. დედა: სახლში მოსული არ დაგინახე შე თავხედო დედა წავიდა და მე ტირილი დავიწყე. მაგრამ გულში სიამოვნების შეგრძნება დამეუფლა, იმიტომ რომ ვუთხარი რასაც ვფიქრობდი. ერთი მხრივ კი გული დამწყდა რადგან ის ხომ ჩემი დედა იყო. ფიქრებიდან სელენას ხმამ გამომარკვია სელენა: ნინა კარგად ხარ? ნინა: კი. მაგრამ არ ვიცი სად წავიდე სახლში ვეღარ მივალ სელენა: მართალია ღარიბულად ვცხოვრობ მაგრამ შეგიძლია ჩემთან წამოხვიდე. თუ იკადრებ რა თქმა უნდა. ნინა: მართლა? დიდი მადლობა. სამაგიეროს ვერაფრით გადაგიხდი სელენა: კარგი წამო წავიდეთ მე და სელენა მის სახლში მივედით. გული შემიწუხდა ისეთ პირობებში ცხოვრობდა. ლამის ჩამოინგრეოდა სახლი, მაგრამ აქ სითბო იყო. პატარა სახლი იყო მაგრამ მყუდროება იყო, ყველას ერთმანეთი უყვარდა. მე კი დიდ სახლში ვცხოვრობდი, დიდ და ცივ სახლში. იქ ყველა ყველას მტერი იყო. ერთი სიტყვით აქ დარჩენა გადავწყვიტე. სელენას მამა ძალიან სასიამოვნო ადამიანი იყო. განათლებული და ჭკვიანი თან ძალიან საყვარელი. ყოველთვის მინდოდა ასეთი მამა, და და ოჯახი. მოკლეთ ამ პატარა სახლში ძალიან ბედნიერი ვიყავი. სელენამ თავისი ტანსაცმელი მომცა. ძლივს მეღირსა ნორმალური ტანსაცმელი. ჩემი კაბა დავწვი, რათა დამევიწყებინა ჩემი ძველი ცხოვრება. ამ წუთიდან მე ახალი ცხოვრება დავიწყე, როგორც ერთი ჩვეულებრივი ღარიბი გოგონა. უკვე ღამე იყო, და დასაძინებლად წავედით. მე და სელენას ერთ ოთახში გვეძინა. სანამ დავიძინებდით სელენამ ბევრი რამ მომიყვა თავის ცხოვრებაზე, სკოლაზე და ა.შ. დედა 5 წლისას გარდაცვლია და ამის შემდეგ ის მარტო უვლის თავის ავადმყოფ მამას. ძალიან შემეცოდა. ბოლოს როგორც იქნა დაძინება გადავწყვიტე ნინა: სელენა დიდი მადლობა ამ სიკეთეს არასოდეს დაგივიწყებ სელენა: ჩათვალე რომ მე შენი და ვარ და ეს ჩემი მოვალეობა იყო ნინა: კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა სელენა: კარგი დავიძინოთ ტორე ხვალ ადრე ვერ ავდგებით ნინა: კარგი შუქი ჩაქვრა და........... თუ გინდათ რომ გვაგრძელო დაწერეთ კომენტარები
:gguli:
1253
1505
177
სულ: 79
დღეს: 0
ბიჭი: 6
გოგო: 73
