მე თითქმის ვხედავ მას, ჩემს ოცნებას. მე ვოცნებობ მაგრამ შინაგანი ხმა მეობნება, მას ვერსადროს მიწვდებიო. ყოველი ჩემი ნაბიჯი, ყოველი მოძრაობა, უმისამართოდ იკარგება. ჩემი ბედისწერა ირევა, მაგრამ მე ისევ ვცდი/ თავი ისევ აწეული მაქვს, ყოველთვის იქნება სხვა მთა მე ყოველთვის მენდომება მისი დაძვრა, ყოველტვის იქნება ბრძოლები და ზოგჯერ დავმარცხდები კიდეც არ აქვს მინისჰვენოლბა რამდენად სწრაფად მივაგწევ იქამდე არც იმას რა მელოდება მეორე მხარეს ეს უბრალოდ ასვლაა.. ბრძოლებმა რომელიც გადმახდება ცვლილებებმა რომელსაც მოვახდენ შეიძლება ძირს დამანრცხოს მაგრამ მე არ გავტყდები შეიძლება არ ვიცოდე მაგრამ ეს იქნება მომენტები რომელბიც ყველაზე უკეტ დამამახსოვრდება. ხო, უბრალოდ განვაგრძობ სიარულს და ვძლიერდები... [color=purple]
1253
1505
177
სულ: 79
დღეს: 0
ბიჭი: 6
გოგო: 73
