დაღამდა თურმე მამაცი ბიჭი მომყვებოდა მე შემეშინდა მაგრამ მან მითხრა წაგიყვანო მეც დავთანხმდიი.. -მადლობაა -უკვე გვიანია და მოდი ხვალე წაგიყვან რაა გთხოვვ.. -კარი ჯანდაბას..
-სად ვიძინებ? -ჩემ ოთახშიი.. -სადდ?? შეენნ?? -ცცც.. უცებ ავნერვიუულდი და გადაღლილს გული წამივიდა.. მაგრამ ვგრძნობდი რომ ის საშინლად სწრაფად მიდიოდა და იღრინებოდა... უცებ გამოვფხიზლდი -კარგად ხარრ? -კიი -გინდა რამე? -არა -ცუდად ხომ არ ხარ? -არა -აბა კარგად? -არა –აბა როგორ? –მშვენივრადდ მგონი ვუყვარდი ან მოვწონდი მაინც... წარმოგიდგენიათ როგორ ადამიანს მოვწოდნი ჩემთვის რას არ აკეთებდა და მე არაფრად ვაგდებდი ნუთუ ასეთი გულქვა ვარ? მივედიიტტ.. –შენი ოთახი რომელია? -ეს -აა.. შენ სად იძინებ? -მეორე საწოლს მოიტანენ -ააა.. -ჩემი ტელე სადა? -რათ გინდაა?? -რა შენი საქმეა? -ნუ ბრაზდები.. -აბა როგორია მე რომ გკითხო რათ გინდა თქო.. შენ შენი პირადი ცხოვრება გაქ მე ჩემიი -იცი რაა? -რა? -არაფერი მართალი ხარ. -სულ ეგრე ამოდის -აჰ სუუ;? -ხანდახან მაინც საგამოვდებოდა საწოლი არ მოქონდათ -ედდ შენი საწოლი უნდა მოიტანონ ხომ? -ხო თუ გინდა შენთან დავიძინეებბ -რაა?? არააა -კი კი კი –არა -კი -არა ასე გაგრძელდა სანამ იქით არ გავიხედე მან სახე მომატრიალებინა.. რომ მოვიხედე მისი სახე რამოდენიმე სანტიმეტრში იყო.. ცოტაც კი რომ გავნძრეულიყავი ალბათ შემტხვევით ვაკოცებდიი.. ამას გრძნობდა.. მე გული ამიჩქარდა.. მან გაიღიმა და მაკოცა..მ ე არ ვინძრეოდი.. არც ვპასუხობდი არც ვეწინააღმდეგებოდი.. ბოლოს ჩემში რაღაცამ იფეთქა და ვაკოცე.. არ ვიცი ეს რა იყო ნუთუ თავს ვიტყუებდი?? ბოლოს ორივე ერთად გავიწიეთთ..ეს სულ წუთის მეასედში მოხდა.. . მე ვუყურებდი ისიც მიყურებდა.. მითხრა.